มูลนิธิชุมชนสงขลา (Songkhla Community Foundation)

ไปจะนะ ต้องอย่าลืมลังโฟม

เมื่อวานวันอาทิตย์(18 ก.พ.67)  ผมเข้าไปที่ปากบางสะกอมจะนะ มีวงคุยเล็กๆ ของ สสส.และสถาบันธรรมรัตน์ ให้กลุ่มนักรบผ้าถุงและเครือข่ายนำเสนอข้อมูลชุมชนที่ชาวบ้านเก็บและรวบรวม เพื่อใช้แสดงให้โลกเห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของจะนะ

ครั้งนี้ผมไม่ลืม หลังพลาดลืมบ่อยครั้ง เอาลังโฟมมาด้วย ซื้อกุ้งแชร์บ๊วยที่ไม่มีการมีการใส่สารใดๆแน่นอนกลับบ้านมาตุนเป็นเสบียง

ชาวบ้านเล่าว่า เขาถ่ายรูปและจดชื่อปลาได้ 287 ชนิด ปลาบางชนิดต้องถกกันนานว่าชื่ออะไรกันแน่  เก็บข้อมูลรายได้ของชาวประมง คิดข้อเสนอที่จะพัฒนาชุมชนของเขา รวมกลุ่มแข็งขัน สนุกกับงานอาสาสาธารณะ

ผมบอกชาวบ้านว่า “ เดิมชาวบ้านเรารวมตัวคุยกันบ่อย  แต่คุยว่าจะเขียนแถลงการณ์ว่าอย่างไร ใครจะเขียนแผ่นผ้า ใครจะตามนักข่าว จะไปบุกกรุงใครจะเตรียมอะไร มีแต่เรื่องสู้รบ  วันนี้น่าดีใจ ชาวบ้านรวมตัวกันคุยต่อเนื่อง  แต่คุยว่า เราพบปลาปูกุ้งหอยอะไรบ้าง มาทำข้อมูลกัน ถ่ายภาพ ทำแผนที่ดอนใต้ทะเล เก็บข้อมูลรายได้ เก็บภาพและข้อมูลมัสยิดและกุโบว์ที่มึอายุหลายร้อยปี เปลี่ยนจากสนามรบมาเป็นสนามวิชาการ“

สู้ทั้งสองสนาม เรามีชัยในการปกป้องบ้านเกิดอย่างแน่นอนครับ

นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ

บันทึกเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2567